Οι ζωόφιλοι

Γράφει ο:

 ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΧΕΙΜΩΝΑΚΟΣ

 

Προβολές Αναρτήσεως

Οι ζωόφιλοι

Ο βαθμός πολιτισμού του κάθε κράτους, μετριέται μεταξύ των άλλων και από τον τρόπο που συμπεριφέρονται οι πολίτες του στα ζώα γενικά.

Όπως και οι άνθρωποι, έτσι και τα ζώα έχουν δικαιώματα. Βέβαια από ένα «ζωντανό» δεν μπορείς να απαιτήσεις υποχρεώσεις, όταν όμως είναι κατοικίδιο μπορείς να του μάθεις τους στοιχειώδεις κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς.

Από την άλλη υπάρχει ένα ρητό που λέει «το σκυλί σου και το παιδί σου είναι ο καθρέπτης του εαυτού σου» ή «το σκυλί σου και το παιδί σου, κάνουν ό,τι τα μάθεις».

Στην Ελλάδα αυτοαποκαλούνται ζωόφιλοι, όσοι έχουν για κατοικίδιο κατά κύριο λόγο σκύλο ή γάτα.

Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω με τον προσδιορισμό «ζωόφιλος» για όλα αυτά τα άτομα, με το δεδομένο ότι για να τραφεί το σαρκοφάγο τους πρέπει να θανατωθεί κάποιο φυτοφάγο, έστω και εάν αυτό δεν γίνει αμέσως αλλά εμμέσως.

Επίσης, κατά την ταπεινή μου άποψη, ο ζωόφιλος δεν πρέπει να περιλαμβάνει στο καθημερινό του διαιτολόγιο κανενός είδους ζώο είτε είναι της στεριάς, της θάλασσας ή του αέρα.

Θεωρώ εξαιρετικά μεγάλη ανοησία να ακούω κάποιον να λέει ότι αγαπάει τα ζώα επειδή έχει σκύλο και να αφήνει τον σύντροφο μόνο του όλη την ημέρα, φυλακισμένον σε ένα διαμέρισμα ή ακόμα χειρότερα σε ένα μπαλκόνι ή ακόμα τρισχειρότερα δεμένο ολημερίς σε μία αυλή.

Αρνούμαι να ακούσω του καθενός τις θεωρίες περί ζωοφιλίας, όταν κάθε Πάσχα έχουμε ένα λουτρό αίματος και χιλιάδες αρνάκια και κατσικάκια κρεμασμένα στο τσιγκέλι του χασάπη να περιμένουν τη σειρά τους να γίνουν σουβλιστά, του φούρνου ή της γάστρας.

Ο σωστός προσδιορισμός για τον κάτοχο σκύλου είναι «σκυλόφιλος» ή για τον κάτοχο γάτας «γατόφιλος» και πάει λέγοντας.

Έστω και με αυτόν τον τρόπο οι σκυλόφιλοι ή γατόφιλοι πρέπει να φροντίζουν για την υγιεινή των ζωντανών τους και αν τους αρέσει να συντηρούν και αδέσποτα ταΐζοντας τα και ποτίζοντάς τα, θα πρέπει να φροντίζουν και για την υγιεινή των ζώων που φροντίζουν.

Ειδικά για τα αδέσποτα θα πρέπει να έρχονται σε επαφή είτε με το Δήμο είτε με τις φιλοζωϊκές οργανώσεις, ώστε να λαμβάνεται μέριμνα πρώτα από όλα για τον εμβολιασμό και την στείρωσή τους και έπειτα για την ασφαλή απομάκρυνση των επικίνδυνων ή επιθετικών, σε ειδικούς χώρους φύλαξης.

Είναι απαράδεκτο τα ζώα που φροντίζει ο κάτοικος ενός δρόμου να είναι επικίνδυνα για τα παιδιά του γείτονά του.

Υπάρχει ειδική νομοθεσία, ώστε οι συνοδοί κατοικιδίων να έχουν μαζί τους πάντοτε τα απαραίτητα εργαλεία, ώστε να μαζεύουν τις ακαθαρσίες των κατοικιδίων τους, πράγμα που καταστρατηγείται από την συντριπτική πλειοψηφία των κατόχων κατοικιδίων, με αποτέλεσμα να τα βρίσκεις έξω από το σπίτι σου, φρέσκα και μυρωδάτα, γνωρίζοντας ποιος τά έκανε αλλά χωρίς να μπορείς να αρθρώσεις λέξη, από το φόβο μην σε πούν απολίτιστο.

Το ακόμα πιο απαράδεκτο είναι να τα πηγαίνουν οι ιδιοκτήτες τους για βόλτα σε χώρους που προορίζονται για παιδιά, όταν δεν υπάρχει εκεί κόσμος, νομίζοντας ότι κάνουν εξυπνάδα.

Όσο ήμερα και αν είναι τα σκυλιά τους, είναι απαράδεκτο να τα βγάζουν από το σπίτι, χωρίς το απαραίτητο περιλαίμιο συνδεδεμένο με την σχετική αλυσίδα, όχι μόνο για την ασφάλεια των περαστικών αλλά και για την ασφάλεια των ιδίων των ζώων.

Είναι απαράδεκτο η γειτόνισσα να συντηρεί ένα κοπάδι από γάτες ανεμβολίαστες και οι γάτες αυτές να μπαίνουν στο σπίτι σου, να περιπλανόνται στους χώρους σου και να σου κάνουν άπειρες ζημιές χωρίς να μπορείς να διαμαρτυρηθείς πουθενά.

Είναι επίσης και ανεπίτρεπτο ως περιλαίμιο να φοράς στο σκυλί σου πνίχτη, γιατί είσαι ανίκανος να το εκπαιδεύσεις σωστά ή να το δέρνεις επειδή δεν σε υπακούει, επειδή είσαι άσχετος και όταν έπρεπε να το εκπαιδεύσεις δεν είχες τις γνώσεις και βέβαια ούτε σκέψη να πληρώσεις ένα ειδικό, ώστε τουλάχιστον να μάθει τη βασική υπακοή, η οποία πρέπει να περιλαμβάνει και την άρνηση τροφής από ξένους, ώστε το σκυλί μας, παρά το άγριο γαύβγισμά του να μην είναι «άχρηστο» στη φόλα του επιτήδειου και να μπορεί να μας φυλάει όταν χρειαζεται ή στα δηλητηριασμένα κεφτεδάκια που αφήνουν στο δρόμο όσοι ενοχλούνται.

Ο νόμος, λοιπόν, θα πρέπει να είναι αυστηρότατος με τους ανίκανους ιδιοκτήτες κατοικιδίων όσο και με εκείνους που βλάπτουν τα ζώα γενικότερα.

Αν και τα ζωντανά είναι πιστοί μας φίλοι που μας κρατούν συντροφιά στις ώρες της μοναξιάς μας, δεν μπορούμε να τους ζητήσουμε ευθύνες για τα άσκοπα γαυβγίσματά τους, την κακή τους συμπεριφορά και τις ζημιές που προκαλούν μπαίνοντας στους χώρους μας απρόσκλητα ή για τις ακαθαρσίες που αφήνουν μπροστά στις πόρτες μας.

Μπορούμε να ζητήσουμε όμως ευθύνες από τους ιδιοκτήτες τους ή τους συντηρητές τους λόγω πλημελούς εποπτείας ή ακόμα και λόγω βλακείας.

Για να μην παρεξηγηθεί ο γράφων, έχω σκυλιά από την ημέρα που γεννήθηκα, έχω μεγαλώσει τουλάχιστον δύο φορές άγριο ζώο, μέχρι πρίν από μερικά χρόνια είχα σμήνος από πτερωτούς φίλους και στα κατοικίδια πουλιά μου κανένα κλουβί δεν είχε πόρτα, χωρίς να έχω ενοχλήσει ούτε στο ελάχιστο κανέναν.